3 - Koh Phangan - Kuala Lumpur
Hey,
Koh Pagnan is de max! Let wel dat je er op het juiste moment bent (niet tijdens de full-moon festivals dus) en op de juiste plaats (prijzen durven wel eens deftig verschillen), maar eens je dat voor elkaar hebt is het terug scootertje huren en doen waar je zin in hebt! Naast de verwennerijen die ik ondertussen al als een halve verslaving beschouw (massages krijgen, eten en drinken, rondcruisen, mensen ontmoeten en gewoon niets doen) komen daar nu nog de zee, het strand dat prachtig eiland en z'n vele coole feestjes (jungle-style) bij! Ik zou het zelf niet beter ontworpen kunnen hebben. Mijn chance-balance was nu eigenlijk al een hele tijd aan de juiste kant aan het doorhangen dus het kon bijna niet anders dan dat het moest keren... en keren deed het.
Het is niet zo geestig om na een boottocht en een waarlijk verschrikkelijke busrit, verkrampt en moe, 's morgens om 5h gedropt te worden aan een busstation in the middle of nowhere. Je dan verplicht bent om een taxi te nemen die bijna evenveel kost (zels na het afdingen) als de volledige trip van Koh Pagnan naar dat stuk afgelegen beton. Maar goed, so be it. Kom je dan 4h te vroeg aan op de luchthaven en beslis je om ergens wat te chillen en een muziekje te beluisteren om de gemoederen wat te verzachten, merk je plots dat je camera foetsie is. Foto's van een maand ver in de handen van een of andere malfied, great! Dan ga ik naar de check-in met mijn bagage, blijkt natuurlijk dat die een paar kilo te veel weegt. Overhevelen naar handbagage is de truc. Als bij de douane mijn zak door de scanner gaat, blijkt dat ik mijn Gerber Multi-Tool mes (net aangekocht in Bangkok voor redelijk wat van die Thaise flapjes) zonder het te weten in m'n rugzak heb gestoken en die netjes mocht achterlaten aan de grens. Aan de pretlichtjes in de ogen van die jonge douanier te zien heb ik toch iemand gelukkig gemaakt, grmbl!
Dan terug die veel te krappe vlieger op en landen in Kuala Lumpur. Ik had met de natte vinger op het internet een guesthoude opgzocht en mijn chance kwam blijkbaar terug. Wat een zalige plek! Niet dat het er sjiek was, integendeel, maar het was er een meer dan gezellig samenraapsel van globbetrotters. Sommigen blijven daar maanden hangen tot ze opnieuw een of andere kans zien om hun quasi eindeloze reis verder te zetten. En Kuala Lumpur (en specifiek Le Village Guesthouse) is daar wel een geschikte plaats voor. Kortom al mijn frustraties van de voorbije 24h gleden erg snel van me af en het beloofden opnieuw drie dolle dagen te worden...
Je wist het waarschijnlijk wel al, maar ik ben blijkbaar onweerstaanbaar voor muggen. Eens in mijn buurt kunnen die arme schepsels bijna niet anders dan een gat in mijn vel te boren. En dan staat het geschreven en gedrukt dat je moet scharten als tjukt (duidelijk geen spreekwoord uit een tropisch land) en laat een mens zich al eens gaan. En dan komt er een klein vliegje (zonder twijfel rechtstreeks uit de goorste stronthoop mogelijk) zich efkes wentelen in dat onbeschermde stukje. Dan zit je op een zonnige namiddag, met je nieuwe vrienden, aan een leuk zwembadje ergens in een buitenwijk van Kuala Lumpur en voor je het weet zwelt je voet op en zit je daar met een deftig uit de kluiten gewassen infectie. Kort daarop kreeg ik koorts en kon ik bijna niet meer op mijn voet stappen ('gelukkig' zaten we in een buitenwijk op amper 20 minuten stappen + een airco-busrit van bijna een uur, grr).
Maar goed de mensen in de guesthouse hebben me goed verzorgd en overladen met tips (veel ervaringsdeskundigen met natuurlijk allemaal andere remedies). En dan met gezwollen voet, kruk en bagage op naar de jungle in Borneo, juj! Ik moet zeggen dat ik al meer zin gehad heb om naar hier te komen. Maar de vlucht was geboekt en ik had ook zin om zuslief en jaanmaan terug te zien. Nu zit ik hier in Miri, over een 4-tal uur arriveren ze, maar wat er de volgende dagen op het programma staat is nog een groot vraagteken. Benieuwd!
Tot gauw man, keep us posted on your splendid adventures!!
J
een beetje afzien hardt de mens maar voor dien infectie zou 'k toch wel antibiotica aanraden!
dikke knuffel xx
maar ik zou ook een andere kopen, als die mogelijkheid er is natuurlijk waar je bent.
vele groetjes vanuit het platte Zuienkerke :)
Ondertussen met toch wel bloedend en bezorgd papahartje mijn dochtertje aan het overleveren aan het onverbiddellijke Systeem met enkel haar plastieken Boterhamdoosje als trouwe gezel... for life. Voelt een stuk als verraad - en dat is het ook.
Zorg goed voor elkaar daar bij de apen en de koppensnellers en have fun!
Die fotos... wel de meeste die ik getrokken heb zijn waarschijnlijk al een duizendtal keer getrokken en op het internet gezet, als ik achteraf wil mijmeren vind ik ze zeker terug! Vanaf nu zal ik ook veel in de buurt van jan foto man zijn, dus dat komt ook wel snor en ik mag hun digitale toestel gebruiken, dus er komen nog kiekjes aan!
@bloedend hartje: clever als ze is zal ze niet door 'het systeem' klein te krijgen zijn. Ze zal toch iets nodig hebben om zich tegen af te zetten en de vele vriendjes en vriendinnetjes (en pony-, piano-, ballet-, zwem-, roodkapje- en ketnetfan-club natuurlijk
) zullen haar ongetwijfeld meer goed dan slecht doen ;)
Mijn voet is al veel beter. Nadat ik gisteren de goeie antibiotica ben gaan halen (dokter balubeer uit de plaatselijke klinik had me natuurlijk een zeer algemene voorgeschreven en een expert ter zake - 7 keer geinfecteerd en 3 keer malaria - heeft me het juiste 'recept' voor een snelle genezing voorgeschreven) en met zus en de jaan ben verenigd zijn we vandaag al (met kruk) naar misschien wel 's werelds grootste grotten geweest. Waarlijk impressionant! Dus wees gerust, het moraal van den dezen zit meer dan snor!
Grtz to ya all!
Je Tante
Vele groetjes van de Borneobelpames en Tarz-jan! xxx
Je avonturen eindelijk eens kunnen doornemen via Katia' s blog.
Fantastische verhalen en belevenissen man. Ongemakken zijn minder natuurlijk maar zijn door jou allicht wel te relativeren. Zulke dingen kun je verwachten. Hou de moed erin, niet dat ik daaraan twijfel. Blijf genieten, laat de balast achter en behoudt de positieve drive. goe bezig, groetjes, geert van itinera
avontuurlijke reis
Andre Linda,